متن زیبا درباره فداکار + عکس نوشته های کوتاه فداکاری

ئر این پست می توانید متن های کوتاه درباره ایثارگری و جملات کوتاه فداکاری و عکس نوشته زیبای فداکاری و ایثارگری و متن زیبا درباره فداکار و عکس نوشته های کوتاه فداکاری و دلنوشته صبر کردن برای عشق را مشاهده کنید.

متن زیبا درباره فداکار

تیزآب توی، و چرخ ماییم

سرگشته چو سنگ آسیاییم

تو خورشیدی و ما چو ذره

از کوه برآی تا برآییم

از بهر سکنجبین عسل ده

ما خود همه سرکه می‌فزاییم

گه خیرهٔ تو، که تو کجایی

گه خیرهٔ خود که ما کجاییم

گه خیرهٔ بسط خویش و ایثار

یا قبض که مهره در رباییم

زیباترین آرایش..

برای لبان شما راستگویی

برای صدای شما دعا به درگاه خداوند

برای چشمان شما رحم و شفقت

برای دستان شما بخشش

برای قلب شما عشق

و برای زندگی شما دوستی‌هاست..

سخنان بزرگان درباره ایثار و فداکاری

هیچکس حق ندارد وظایف خود را فدای تمایل دل خویش کند، اما دست کم باید این حق را به دل داد که هنگام عمل به وظایف خویش خشنود نباشد.

وانکه سیمت نداد زر بخشش

وانکه پایت برید سر بخشش

خوشدلم از یار همچنانک تو دیدی

جان پرانوار همچنانک تو دیدی

از چمن یار صد روان مقدس

در گل و گلزار همچنانک تو دیدی

هر کی دلی داشت زین هوس تو ببینش

بی دل و بی‌کار همچنانک تو دیدی

هر نظری کو بدید روی تو را گشت

اشعار زیبا فداکاری

دهش (بخشش)، آنگاه که از ثروت است و از مکنت، هر چه بسیار، باز اندک باشد، که واقعیت بخشش، ایثار از خویشتن است.

همچون بهار سوی درختان خشک ما

آن نوبهار حسن به ایثار آمده

اید گذشت..از گذشته ھا..از گذشت ھا و بخشش‌ھا..

از شمارش شکستن ھا و ندیده انگاشته شدن‌ھا..

و از ھیاھوی بی خیالی آدم‌ھا..

و از سایه‌ھای خاطرات..

جملات زیبا فداکاری

راز موقع دوستی را زمان دشمنی ابراز کردن ، دور از جوانمردی ، انسانیت و مردانگی است.

چون کمالات فانی هستشان این امانی

که به هر دم نمایند لطف و ایثار دیگر

بـه گیـتـی ز بخـشـش بــود مـرد بـِه

تـو گـر گـنـج داری ببـخـش و مَـنِـه

بـر ارزانـیــان گـنــج بــستـه مــدار

ببـخـشـای بـر مــرد پــرهـیـزکــار

جملات احساسی ایثار و فداکاری

ارزش مرد به اندازه ی همت او ، راستگویی او به میزان جوانمردیش ، شجاعت او به قدر ننگی است که احساس می کند و پاکدامنی او به اندازه غیرتش می باشد.

ای میزبان میکده ایثار کن به ما

بیغوله ای که از پی غولان رمیده ایم

بخشش را «بخش کن»… محبت را «پخش کن» …

غضب «پریشانی» است… نهایتش «پشیمانی» است …

هر چه «بضاعتمان» کمتراست … «قضاوتمان» بیشتر است…

با «خویشتنداری» … «خویشاوند داری» …

به «خشم» … «چشم» نگو …