اشعار عاشقانه فردوسی + سخنان زیبا و عاشقانه از فردوسی

در این پست می توانید شعرهای زیبا عاشقانه فردوسی و شعرهای حماسی و عاشقانه درباره عشق و اشعار عاشقانه فردوسی و سخنان زیبا و عاشقانه از فردوسی گلچین اشعار عاشقانه فردوسی و دلنوشته اشعار عاشقانه از فردوسی را مشاهده کنید.

اشعار عاشقانه فردوسی

ز یاقوت سرخست چرخ کبود
نه از آب و گرد و نه از باد و دود

به چندین فروغ و به چندین چراغ
بیاراسته چون به نوروز باغ

روان اندرو گوهر دلفروز
کزو روشنایی گرفتست روز

ز خاور برآید سوی باختر
نباشد ازین یک روش راست‌تر

ایا آنکه تو آفتابی همی
چه بودت که بر من نتابی همی

ز دانش چو جان ترا مایه نیست
به از خامشی هیچ پیرایه نیست

چو بردانش خویش مهرآوری
خرد را ز تو بگسلد داوری

اشعار زیبا و عاشـقانه

نیابد کسی چاره از چنگ مرگ

چو باد خزانست و ما همچو برگ

چراغست مر تیره شب را بسیچ
به بد تا توانی تو هرگز مپیچ

چو سی روز گردش بپیمایدا
شود تیره گیتی بدو روشنا

پدید آید آنگاه باریک و زرد
چو پشت کسی کو غم عشق خورد

ز دانش بود جان و دل را فروغ
نگر تا نگردی به گرد دروغ

سخنگوی چون بر گشاید سخن
بمان تا بگوید تو تندی مکن

اشعار عاشـقانه و احساسی از فردوسی

نمیرم از این پس که من زنده‌ام

که تخم سخن را پراکنده‌ام

به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد

خداوند نام و خداوند جای
خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیوان و گردان سپهر
فروزنده ماه و ناهید و مهر

بیاموز و بشنو ز هر دانشی
بیابی ز هر دانشی رامشی

ز خورد و ز بخشش میاسای هیچ
همه دانش و داد دادن بسیچ

اشعـار فردوسی در مورد خدا

ز ما باد بر جان آنکس درود

که داد و خرد باشدش تار و پود

ربخندد بدو گورید ای شوخ چشم

به عشق تو گریان نه از درد و خشم

نخندد زمین تا نگرید هوا

هوا را نخوانم کف پادشا

که باران او در بهاران بود

نه چون همت شهریاران بود

توانگر بود هر کرا آز نیست
خنک بنده کش آز انباز نیست

مدارا خرد را برادر بود
خرد بر سر جان چو افسر بود

اشـعار کوتاه عاشقانه

به آموختن چون فروتن شوی

سخن های دانندگان بشنوی

مگوی آن سخن ، کاندر آن سود نیست

کز آن آتشت بهره جز دود نیست

——

که من عاشقم همچو بحر دمان
ازو بر شده موج تا آسمان

پر از پور سامست روشن دلم
به خواب اندر اندیشه زو نگسلم

همیشه دلم در غم مهر اوست
شب و روزم اندیشه چهر اوست

بیا تا جهان را به بد نسپریم

به کوشش همه دست نیکی بریم

نباشد همی نیک و بد ، پایدار

همان به که نیکی بود یادگار